Borstkloppenritus

#Grenzenaangevenistopsport

Ik kwam ze dit jaar veel tegen,Bokito’s.
Niet dat het op het eerste gezicht zichtbaar was hoor,maar als we op een punt aankwamen dat we van mening verschilden,stond de Bokito op zijn achterste benen.

Die man in pak of die succesvol ogende dame werd dan een stampvoetende kleuter zodra hij of zij niet zijn of haar zin kreeg.Best gênant,of je in de supermarkt staat en de kleuter uit zijn driftbui moet halen.

Bokito als term kwam ik tegen in het boek Kantoorgeheimen van Linda van der Wal. Voor mensen die niet lijden aan borstkloppenritus.

Klik hier voor beschrijving boek Kantoorgeheimen

“De Bokito is een dominante zelf promotor,om wie niemand heen kan. Hij weet hoe hij zichzelf moet laten gelden om de (werk)vloer. Hij houdt van competitie en debat en vindt het heerlijk om te winnen. Als hij mee werkt met een project zal hij automatisch de leiding op zich nemen en zo de goed behaalde resultaten op zijn conto laten schrijven. Dat betekent overigens niet dat hij of zij ook het leeuwendeel van het werk zal doen,de Bokito is namelijk heel goed in delegeren.”

Het was net of ik elke keer op de apenrots was beland.Daar gaan we weer,hoe kom ik van die rots af?
Borst vooruit,kin omhoog,handen samengeknepen en soms gaan staan (ga zitten!en praat het rustig uit).Eerder agressief dan assertief als je het mij vraagt.

Wat voor werk je ook doet,we hebben allemaal wel eens een periode van nu ff niet,dat het tegen valt.
We hebben het druk,er worden onredelijke eisen aan ons gesteld,je kunt je niet gewaardeerd voelen of gewoon weg enorm vervelen.
Met een passende assertieve houding kun je die bestrijden,alleen soms kan het gebeuren dat een assertieve houding ons in de steek laat.Je kwetsbaar voelen,niet in staat voelen om je te verweren.

Samen aan een project werken betekent ook brainstormen,ideeën tegen het licht
houden,schrappen,aanvullen,afspraken maken waar iedereen zich in kan vinden, compromissen sluiten…de tijd nemen om iets te laten groeien.
Maar vooral ruimte geven aan elkaar,speel ruimte voor iets te kunnen neerzetten.

Daar past een opgedrongen leider niet bij,dat gaat,met een beetje vertrouwen,soms ook gewoon van zelf. En wat is een leider?Je zin door drukken?orders geven,een ander het werk laten doen?boos worden als het niet gaat zoals je het voor je had gezien?

Persóneel!

“Als Bokito’s praten verwachten ze dat anderen luisteren.Het zijn vaak charmante types die het goed doen (in de media).Vandaar dat je het niet meteen door hebt.
Als anderen praten,zijn Bokito’s vaak te druk met zichzelf om een goed toehoorder te zijn.Collega’s balen weleens als zij ondertussen de zaak draaiende moeten te houden en de klussen zonder prestige moeten oppakken.
De dominante zelf promoter roept nog al eens weerstand op als hij of zij blazend en briesend (door kantoor) loopt,maar zelf merk hij of zij daar weinig van.”

Samenwerken maakt je ook kwetsbaar,want het zal maar duidelijk worden dat je niet zo veel kennis hebt als je pretendeert.Of je ideeën niet voldoende draagkracht hebben en je het gevoel van afwijzing ervaart.
Je hebt dan iets te compenseren,dan kan het veel handiger om er vol in te gaan en het proces volledig te willen sturen.

Ik weet het niet,zijn we in een maatschappij beland waarin we aan het over- profileren zijn?Steeds maar moeten denken aan je personal branding?Je imago?En wat als mensen jouw branding geloven?
Is het dan niet de bedoeling dat je achter die coulissen ook wat inhoud te geven hebt?Je kunt mensen toch niet met de gebakken bananen lucht laten zitten?

Dus als je het niet erg vindt,zodra ik iets te veel borstkloppenritus bemerk,ga ik een andere rots opzoeken.

mail
Dit bericht is geplaatst in Uncategorized met de tags , , , , , . Bookmark de permalink.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

* Copy This Password *

* Type Or Paste Password Here *