Sommige scholen blijven een wedstijd school. Het verhaal erachter is dat leerlingen nog steeds de druk voelen om met hoge cijfers thuis te komen en toegelaten te worden tot een precieuze universiteit. De meeste van hen voelen nog steeds de verwachtingen van hun ouders of van de maatschappij of van hen zelf om de beste te zijn. Het gaat er nog altijd om : “Hoe kom ik op een prestigieus instituut”
Die vraag kwelt ambitieuze ouders en kinderen omdat er geen eenvoudig antwoord op is. In veel landen wordt het toelatingsbeleid van de universiteiten vertroebeld door ongelofelijke willekeur .Je kunt zeventien jaar aan lang aan het perfecte cv sleutelen en toch niet op het instituut van je dromen terecht komen.
Wat mij opvalt en wat ik heel bijzonder vind,
In Nederland kennen wij het HBO maar in het buitenland gebruiken zij die afkorting niet en noemen HBO opleidingen hier, hun instituut University. Wat opvalt is dat leerlingen het blijkbaar prettig vinden voor hun personal branding om te zeggen ”Ik zit op de Uni”. Misschien is het een status verhogend dingetje?
Terug naar de VS
Een leerling reageert op het bericht vanuit de frontlinie van de strijd om een vaste plaats op het juiste instituut.
“Ik vind dat er nu véél te veel gedoe is op school .Iedereen probeert als een gek om aan elke club of activiteit mee te doen, en de resultaten laten dit jaar zien dat er gewoon geen geheime formule bestaat. De beste van de klas wordt afgewezen terwijl luie types overal waar ze maar willen binnenkomen. Het is één groot dobbelspel .Ik vind dat iedereen zich kalm moet houden en doen waar hij plezier echt in heeft. Op die manier ontwikkel je tenminste nuttige vaardigheden die je mee neemt naar de universiteit ,welke dan ook”
De leerlingen die zich niet meer blind staren op de grote namen maar de universiteiten die bij hen past neemt toe, in plaats van een uni waarbij hun ouders zich trots voelen.
Maar dat valt nog niet mee
Aangezien een van de centrale wondermiddelen van het moderne opvoeden is dat de toelating tot een elite -universiteit de pot met goud aan het eind van de regenboog is . Niets doet een ouder zo opscheppen als de aankondiging dat kind junior op Oxford of Yale gaat beginnen. En kinderen pikken dat al vroeg op.
Een assistent op de kinderdagverblijf vroeg onlangs aan kinderen om geluk te omschrijven. Een jongetje stak zijn hand op “Op Harvard terecht komen” riep hij. Hij was vier.
Dat het nog steeds actueel onderwerp is bleek vorige week, wanneer ik een nieuwsitem voorbij zag komen waarin werd bevraagd of kleuters niet alvast cijfers en letters moesten leren en het spelen daarmee om de achtergrond zou raken.
Dat nieuwsitem kan ik niet meer vinden maar artikel geeft het onderwerp en discussie ook weer.
Kijk onder dit berichtje, daar staat het hele artikel.
Enkele aanhalingen eruit:
‘Ouders en beleidsmakers zetten er in toenemende mate toe aan om kleuterscholen meer op scholen te doen lijken’
‘Een golf van nieuw onderzoek laat zien dat een langzamere, langere en meer bevredigende kindertijd kan feitelijk de beste manier zijn om op de volwassenheid voor te bereiden’
Een lange kindertijd op zich is een van de sleutels tot een succesvol volwassen leven’
Maar ook al leveren top universiteiten top kwaliteit waar je trots op bent ,is het de moeite en het geld om er op te komen en te blijven altijd wel altijd waard? Misschien niet.
Op instituten van naam steken docenten vaak meer tijd in onderzoek dan in onderwijs. En de lesgroepen kunnen enorm groot zijn. Veel kleinere ,minder precieuze instituten bieden eersteklas onderwijs.
Twee hoogleraren ,Patrick Terenzini(Universiteit Pen State) en Ernest Pascarella(Universiteit Iowa)zagen weinig aanwijzingen dat les krijgen op een elite universiteit ook maar enige invloed heeft op terreinen als leren, cognitieve en intellectuele ontwikkelingen ‘het merendeel van psychologische veranderingen ,de ontwikkeling van principieel moreel redeneren of verschuivingen in normen en waarden’.
Kortom
Tegen de tijd dat een kind de leeftijd heeft om te gaan studeren , heeft de gekozen universiteit weinig invloed op hoe het na het afstuderen zal zijn.
