Over afwijzing
Niet goed genoeg zijn
Stel, je hebt een ideaal plaatje in je hoofd wat voor jou de norm is geworden en je kijkt op tegen mensen die schijnbaar dit ideaal beeld hebben bereikt, je zet ze op een voetstuk ,je kijkt tegen ze op maar ondertussen lukt het je maar niet om ook deze lat te halen waardoor je jezelf mislukt vindt. Er ontstaat een negatief verhaal.
Niets is wat het lijkt..
Als je het zou onderzoeken dan kan het zijn dat de werkelijkheid heel anders is en het verhaal niet klopt.
In onderstaande voorbeelden beschrijft Carl Honoré de andere kant van de medaille waar lessen uit te halen valt.
Door vroege specialisatie komen ook de laatbloeiers buitenspel te staan.
We kennen allemaal de introductie van wonderkinderen als Tiger Woods en de zusjes Williams, die door toegewijde ,zichzelf opofferende en zelfs geobsedeerde ouders naar de top van de sportpiramide zijn geleid. Maar wat echt opvalt aan deze wonderkinderen die zijn uitgegroeid tot supersterren ,is dat ze de uitzondering zijn die de regel bevestigen.
All my life I’ve been waiting for this…a Williams is going to win.”
De film ‘King Richard’ gaat over het verhaal van de vader van Venus en Serena Williams en hoe hij zijn tennissende dochters aan de top kreeg.
Voor elke Michelle Wie zijn er honderden snel opkweekte jeugdsporters die afbranden of onderweg hun belangstelling verliezen .En er zijn ook die de top bereiken om vervolgens destructief te worden.
Tiger Woods schijnt niet zo snel opgekweekt te zijn als veel mensen denken. Toen hij 16 jaar was speelde hij 1 PGA tour wedstrijd in de VS(Het PGA Championship is een Amerikaans golftoernooi, jaarlijks georganiseerd door de Amerikaanse PGA).3 toen hij 17 en 18 was ,4 op zijn 19e en 3 op zijn 20e,waarna hij op zijn 21e prof werd. Zijn vader Earl, wilde zijn ontwikkeling uitdrukkelijk niet forceren.
“Ik heb 1 richtlijn gevolgd: hem nooit te veel laten doen. Waarom zou je hem dat aandoen?“
De eenvoudige waarheid is dat jong sporttalent geen garantie is voor de toekomst.
We kennen allemaal een voorbeeld als er een kind vroeg kan lopen en na 9 maanden kan dribbelen met een bal, vaders denken dat ze de nieuwe Pele hebben verwekt.
Kinderen ontwikkelen in verschillende tempo’s en met de puberteit kan alles anders worden. De sukkel die op de speelplaats van de basisschool steeds als laatste werd gekozen…..bloeit op de middelbare school uit tot de beste middenvelder, terwijl het 19 jarige voetbalwonder op zijn 15e nauwelijks meer meekan.
En wist je dat Michael Jordan op de middelbare school niet meer werd opgesteld in het team ;toen hij een paar jaar (en een paar centimeters en kilo’s)verder was, is hij waarschijnlijk de beste basketballer aller tijden geworden.
Boek tip Just let the kids play, Bob Bigelow
Just Let the Kids Play: How to Stop Other Adults from Ruining Your Child’s Fun and Success in Youth Sports(o.a op Amazone te koop).
Bob vreest dat we veel potentiële sporters buitenspel zetten door onze obsessie kinderen zo vroeg mogelijk te plaatsten in een rangorde. En als de selectie dan achter de rug is maken ouders van het spel te veel een wedstrijd. Terwijl uit onderzoek bleek dat voor kinderen een ononderbroken spel en een eerlijke teamverdeling het belangrijkste zijn. Volwassenen zijn meer geneigd om teams tactisch samen te stellen en topspelers meer speeltijd te gunnen.
Voor veel ouders is de uitslag ,net als proefwerkcijfers op school, belangrijker dan het spel zelf. Geen wonder dat sommige jeugdtrainers hun spelers als gecontracteerde bedienden behandelen.
Het plezier in sport kan ook verdorven worden door de obsessie met individuele statistieken
Nog een aantal laatste spel brekende voorbeelden:
De 14 jarige Chinese Sally Cheng speelt wedstrijd badminton in Beijing .Haar vader is bij elke wedstrijd aanwezig, steekt op weg naar huis preken af over de zwakke punten in haar spel en plakt thuis haar scores op de koelkast. ”Bij een slechte wedstijd heb ik er de hele week last van omdat ik elke morgen bij het ontbijt die koelkast tegenkom” zegt Sally. Ook al is het duidelijk dat ik geen wereld talent ben, mijn vader is geobsedeerd door het feit dat ik ooit aan de Olympische Spelen meedoe.
Of hoe een het een hockeytrainer in Canada het opviel dat een 10 jarig jongetje opeens inhield tijdens een aanval. Hij nam de puck van een teamgenoot af om zelf te scoren>Reden :zijn vader betaalde hem nu 5 dollar meer voor elk doelpunt dat hij maakte.
Net als bij proefwerkcijfers op school, kan nadruk op statische overzichtjes de prioriteiten in de sport verdraaien.
Niets is wat het lijkt.
